ಅಂದು ನಾ ಅತ್ತಾಗ
ಜೋಗುಳ ಹಾಡಿದಳಾಕೆ ಮೆತ್ತಗೆ
ಆಗಸದಿ ಚಂದ ಮಾಮನ ಕರೆಯುತ್ತಾ
ತುತ್ತು ತಿನ್ನಿಸಿದಳು ಮೆತ್ತಗೆ

ನನ್ನ ಆಟ ತುಂಟಾಟ
ಸಹಿಸಿಕೊಂಡಳಾಕೆ ನನ್ನ ರಂಪಾಟ
ಮುನಿಸು ಕಂಡಿಲ್ಲ ಕನಸುಗಳೇ ಎಲ್ಲಾ
ಕನಸು ಮನಸಿನಲಿ ಆಕೆಗೆ ನಾನೇ ಎಲ್ಲಾ

ಬೆಳೆಸಿ ಬಿಟ್ಟಳೆನ್ನ ಬಹು ಎತ್ತರಕ್ಕೆ
ಅವಳ ಸಂತೋಷ ಪಸರಿಸಿತು ಆಗಸಕೆ
ಸರ್ವ ತ್ಯಾಗಿ ಅವಳು ನನ್ನ ಸಂತೋಷಕೆ
ಸ್ವರ್ಣ ಮುಕುಟ ಅವಳು ತಾಯಿ ಪದದ ಹಿರಿಮೆಗೆ

ಅಮ್ಮ ಈ ಜಗತ್ತಲ್ಲೇ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಕಾಣಿಕೆ
ಕಪಟವೇನೆಂದು ಅರಿಯದು ಆ ಹೃದಯಕ್ಕೆ
ಕರುಣೆ ತಾಳ್ಮೆಯ ಮೂರ್ತಿ ಆಕೆ
ನೆರಳಾಕೆ, ಉಸಿರಾಕೆ ಇನ್ನೊಂದು ಜೀವಕೆ

ಪದಗಳು ಸಾಲದು ಆಕೆಯ ವರ್ಣಿಸಲು
ಕೋಟಿ ದೇವರಿಗಿಂತ ಆಕೆ ಮಿಗಿಲು
ಎಂದೂ ದಣಿಯದೆ ನೆರಳು ನೀಡುವಳು
ಸಂಸಾರ ರಥದ ಸಾರಥಿ ಅವಳು

✍ರಾಜೇಶ್